3 Augustus 2019
Toen ik thuis blij aankondigde dat Olga drachtig was, was er 1 iemand die niet zo blij was. Nu ja… hij was blij dat er puppies in de buik zaten, maar ook teleurgesteld dat hij er niet bij had kunnen zijn. Mijn moederhart brak bij de teleurstelling in onze kleine man zijn ogen. Toen ik hem beloofde dat hij helemaal zèlf ook eens mocht spieken in de buik van zijn grote vriendin kwam er een lachje op zijn gezicht en een schittering in zijn ogen.
Deal!
Vandaag was de dag!
Olga heeft intussen geleerd dat echokijken gelijk is aan een lekker zacht kussen om op te liggen èn aan de baasjes die allemaal opeens heel blij worden en met opgetogen stemmetjes beginnen te praten. Voor een hondje dat niets liever wil dan de baasjes blij maken is dat natuurlijk een reden om echokijken dik ok te gaan vinden.
Onder het mom van “jong geleerd, oud gedaan” mocht Cas op dè stoel gaan zitten en kreeg hij nauwkeurig uitgelegd hoe hij de sonde veilig vast kon houden. Helemaal zelf, met een héél klein beetje hulp van mama, kreeg hij de kleine pupperds in beeld. “Is het dat wit mama? In dat zwart rondje?”.
Wat was hij trots!
En wat was mama trots op kleine man die zo geboeid en geïnteresseerd was èn op kleine meid die zo voorbeeldig flink, helemaal alleen, zonder vasthouden gewillig op haar rugje bleef liggen.
Voor de fans van de pupjes:
alle pupjes waren flink gegroeid en er waren mooie kloppende hartjes te zien <3
