with a kiss…
Toen Marc en ik elkaar leerden kennen, wakkerde dat de liefde voor honden en de dromerige plannen alleen maar aan. Omdat we evenveel hielden van een huis vol dieren als van elkaar, vond iedereen het uiteindelijk vanzelfsprekend dat we een gezin met 5 à 6 honden waren en bleven.
Elke nieuwe viervoetige huisgenoot had zijn eigen reden om erbij te komen, meer nog, ze hadden elk hun eigen “hoekje af”. Blijkbaar is het een soort voorwaarde om tot ons roedeltje te mogen horen. Er was gekke Raf die met zijn erge hartaandoening toch lekker en eigenwijs lang geleefd heeft. We hebben James Hook de 3-potige kat die model stond voor trainingsmodellen op de hondenschool en Joske de kat zonder staart. Natuurlijk ook de valkparkiet die dacht dat hij een cavia was en Frieda, onze huisduif die zich eerder een hond voelde. En dan hebben we het nog niet gehad over Ella die wel meer hoekjes af heeft. Olga heeft vooral lieve hoekjes eraf en heeft hier en daar wat flatcoated eigenschappen opgepikt, dit alleen maar ten goede in haar geval!
Op een bepaald moment was de kogel door de kerk, we zouden voor een nestje gaan met Olga en dat wilden we dan ook “all the way” doen, mèt een mooie kennelnaam.
“Spark of Madness” is een knipoog naar het vuur in Olga’s kennelnaam en de madness die al mijn geliefde flatcoateds typeert. Maar bovenal is de uitspraak van Robin Williams “You’re only given a little spark of madness. You mustn’t lose it.” ons op het lijf geschreven. Soms moet een mens zijn hart volgen, ook al is het “madness” voor anderen!
